Hier krijg ik heeeeel veel vragen over. Moet ik tijdens mijn sollicitatie vertellen dat ik ADHD of Autisme heb?

En hier kan ik geen eenduidig antwoord opgeven.

Bij wet hoef je dit niet te vertellen. Je hoeft niks over jezelf te vertellen wat ervoor zou kunnen zorgen dat je (bewust of onbewust gedaan) minder kans maakt op de baan.

Maar in mijn ideale wereldbeeld vertel je het wel. Want in mijn ideale wereldbeeld weet iedereen wat dat inhoud en weten ze welke voordelen ze krijgen van jouw neurodivergente brein!

Helaas is het nog niet zover en zijn er nog steeds vooroordelen.

Maar wat moet je nou doen met zo’n sollicitatie? Daar heb ik natuurlijk wel een visie op. Of je het verteld of niet, je kan jouw superkrachten die voortkomen uit jouw neurodivergentie wel benoemen. En ook kun je jouw valkuilen benoemen. Dit zijn dingen die meestal wel worden besproken tijdens een sollicitatie procedure, dus niet zo gek om te bespreken.

Als je bijvoorbeeld op het spectrum van autisme, dan kun bijvoorbeeld aangeven dat je altijd alles wil weten van een onderwerp en niet rust tot je de onderste steen boven hebt. In analytische banen is dit echt een plus punt. En over je sociale behoeftes kun je zeggen dat je wel wat op jezelf bent en dat je een duidelijke structuur in de dag erg kunt waarderen. De kans dat dit kwaliteiten en uitdagingen zijn die ze herkennen is vaak groot, omdat je vaak op een baan solliciteert die bij jouw behoeftes past.

Mocht je bijvoorbeeld ADHD hebben, dan kun je zeggen dat je goed adhoc kan werken en graag probleemoplossend denkt. En vaak ook oplossingen weet voor problemen die anderen misschien niet bedacht hadden. Over je uitdagingen kun je zeggen dat je een hoog sociaal gevoel hebt en de sfeer feilloos kunt aanvoelen.

Je zegt zo niet dat je een neurodivergentie hebt, maar je benoemt wel je superkrachten!

Ik noem ze graag superkrachten. Waarom? Daar kom ik in het volgende artikel op terug!