1 mei is het dag van de arbeid. En het feit dat wij als Nederland dit niet vieren intrigeerde mij. Want wat is nou die dag van de arbeid? Hoe is het ontstaan?
Gelukkig zijn hier hele verhalen over te vinden op ons mooie world wide web en hoef ik dit niet uitgebreid uit de doeken te doen. Het is dus begonnen als een protest. Als een demonstratie om de 8 uur werkdag in te voeren. Daar was Nederland overigens niet de eerste mee. Misschien zelfs wel wat laat. Maar het was een soort van beweging in Europa en Amerika.
En dat is wat ik het interessante aan het verhaal vind. Het ging over arbeidsrechten en gelijkheid. En dat gonsde zo de wereld over.
Inmiddels hebben we in Nederland allerlei mooie sociale voorzieningen die ervoor moeten zorgen dat er aan de arbeidsrechten, mensenrechten en gelijkheid wordt voldaan. Maar we weten ook dat dit in de praktijk niet altijd zo gaat. De voornaamste reden hiervoor is dat ze worden uitgevoerd door mensen. En mensen blijven hun eigen meningen en gedachtes hebben. Daar tegenover staat dat het uitvoeren door mensen ook zorgt voor emphatie en zorgzaamheid.
En juist dit is wat ervoor zorgt dat we binnen de huidige regels en wetten met meer kennis en bewustwording nog zoveel meer kunnen doen!
Als het aankomt op samenwerken met ADHD en Autisme is kennis en bewustwording echt de sleutel!
En dat geld absoluut ook voor samenwerken met Kanker. Hoewel daar ook nog een wetswijziging moet komen. Maar ik doe 1 stap tegelijk!
Kennis en bewustwording krijgen is heel mooi. Maar ik merk dat organisaties en bedrijven hier een reden voor moeten hebben. Ze hebben een “probleem”, ik los het “probleem” een soort van op. Daarom hier 3 redenen/problemen/wensen/uitdagingen (hoe je ze ook wilt noemen) om meer bewustwording en kennis in jouw bedrijf of organisatie te krijgen over samenwerken met ADHD en Autisme en Samenwerken met kanker.
Over het Neurodivergente brein:
- Het leidt tot een inclusievere werkomgeving waarin alle teamleden zich gewaardeerd en begrepen voelen. En dus tot een kleinere verloop van medewerkers! 1 op de 4 mensen hebben immers een Neurodivergentie! Ik zie veel bedrijven die zeggen inclusief te zijn en dan laten zien dat ze blinde mensen en mensen in een rolstoel aan het werk hebben. Dat is super!! Maar het is natuurlijk zoveel meer!
- Door meer te weten over ADHD en autisme kunnen organisaties de unieke vaardigheden en talenten van neurodivergente medewerkers beter herkennen en benutten. Dit kan leiden tot een verbeterde samenwerking, creativiteit en productiviteit binnen teams. Daar zijn natuurlijk mooie persoonlijkheidstesten voor. Maar wist je dat de uitslagen van deze testen bij de meeste Neurodivergente mensen niet kloppen?
- Het begrijpen van de specifieke uitdagingen en behoeften van medewerkers met ADHD en autisme stelt organisaties in staat om effectievere communicatiestrategieën te ontwikkelen en aanpassingen te maken om een inclusieve werkomgeving te bevorderen. Dit zorgt voor een hogere mate van tevredenheid en betrokkenheid van het personeel, wat op zijn beurt de algehele prestaties van het bedrijf kan verbeteren. Dit is dus een hele legitieme financiële reden!
Over kanker:
- Empathie en ondersteuning: Een dieper begrip van kanker stelt medewerkers en leidinggevenden in staat om empathischer te zijn en betere ondersteuning te bieden aan collega’s die met deze ziekte te maken hebben. Dit kan een positieve invloed hebben op de bedrijfscultuur en de werknemersbetrokkenheid vergroten. Zelfs als je denkt dat je al empathisch bent, kun je door gebrek aan kennis hier toch nog flink met uit de bocht vliegen!
- Arbeidsgerelateerde ondersteuning: Een beter begrip van kanker maakt het mogelijk om gepaste ondersteuning te bieden aan werknemers die met de ziekte te maken krijgen, zowel tijdens behandeling als tijdens de terugkeer naar werk. Dit draagt bij aan het behoud van talent en de loyaliteit van werknemers. Hoe je dit invult is lastig, maar niet onmogelijk!
- Financiële reden: Hoe beter er wordt omgegaan met de medewerker met kanker, hoe groter de kans is dat ze minder lang in de ziektewet hoeven te zitten. Dit scheelt in de loonkosten op langere termijn. Dit wel met de enorme kanttekening dat het verloop en herstel enorm lastig te voorspellen is! Je kan iemand met kanker daarom lastiger aan gemaakte afspraken over bijvoorbeeld terugkeer houden.
Ik hoop dat ik iedereen een hoop stof tot nadenken geef hiermee. Want nadenken is de eerste stap!
