ADHD: Meer dan de afkorting doet vermoeden
ADHD – een afkorting die bijna iedereen wel bekend in de oren klinkt. Het staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, wat letterlijk vertaald ‘aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit’ betekent. Dat is een hele mond vol, en vaak focussen mensen vooral op dat ene woord: hyperactiviteit. Het roept het beeld op van een energiek en druk persoon, maar ADHD is zoveel meer dan dat.
Laat me je meenemen in de complexe wereld van ADHD, voorbij de oppervlakkige interpretaties en vooroordelen. Het begrijpen van ADHD vereist meer dan alleen het lezen van de afkorting.
De Diversiteit van ADHD
Ten eerste is het belangrijk om te begrijpen dat ADHD geen ‘one-size-fits-all’ stoornis is. Er zijn eigenlijk drie verschillende subtypes van ADHD:
- ADHD overwegend onoplettend type: Mensen met dit subtype kunnen moeite hebben om hun aandacht vast te houden, zijn vaak vergeetachtig en hebben moeite met het organiseren van taken.
- ADHD overwegend hyperactief-impulsieve type: Dit is het klassieke beeld van ADHD, waarbij hyperactiviteit en impulsiviteit op de voorgrond staan. Deze mensen zijn vaak beweeglijk, rusteloos en kunnen moeite hebben met het reguleren van hun impulsen.
- Gecombineerd type: Dit is de meest voorkomende vorm, waarbij zowel de onoplettende als de hyperactieve-impulsieve symptomen aanwezig zijn.
ADHD Gaat Verder dan Hyperactiviteit
ADHD is meer dan alleen de externe manifestaties van hyperactiviteit. Het gaat ook over hoe de hersenen informatie verwerken en reguleren. Mensen met ADHD kunnen moeite hebben om hun aandacht te richten, maar ze kunnen tegelijkertijd zeer gefocust zijn op activiteiten die hun interesse wekken. Dit staat bekend als hyperfocus.
Bovendien is emotionele regulatie vaak een uitdaging voor mensen met ADHD. Ze kunnen intens reageren op emotionele prikkels en hebben soms moeite om hun emoties in evenwicht te brengen.
Dus niet druk?
Jawel, wel druk. Maar niet perse van buiten. Voorheen werd dit ADD genoemd. De H werd weggelaten, omdat iemand van buiten niet druk leek. Nu weten we dat die H aan de binnenkant zit. Dus druk in het hoofd.
De conclusie is wat mijn betreft dan ook: Ja wel druk, maar niet altijd zoals het stereotype ;-).
