SAMENWERKEN MET KANKER
Toen ik te horen kreeg dat ik kanker had, viel de grond onder mijn voeten vandaan. Dit is een cliché, maar oh zo waar! Uiteindelijk kreeg ik te horen dat mijn prognose goed was en dat de behandeling 5 weken elke werkdag bestraling en elke maandag chemo was. Een pittig traject, maar, vond ik, dit kan ik!! En ik kon het ook. Waar ik mij het meeste op heb verkeken is de periode erna. Het herstellen van de behandeling.
Gemiddeld duurt een herstel van kanker, dus de behandeling niet meegerekend, 1,5 jaar. Dat is lang. Bewustwording over kanker en de impact ervan is daarom zo belangrijk!
Jaarlijks krijgen meer dan 116.000 mensen in Nederland de diagnose kanker. Uiteindelijk krijgt 1 op 2 mensen ergens in hun leven een vorm van kanker. Dit is op de werkvloer 1 op de 6 mensen. Deze cijfers benadrukken de urgentie van het vergroten van het bewustzijn rondom kanker op de werkplek en in de maatschappij.
Het is en blijft een kwetsbaar onderwerp. Of is het een ver van je bed show? Of zijn we juist een beetje kanker moe?
Ik durf niet te zeggen waarom werk en kanker niet meer aandacht krijgt. Maar waar we niet onderuit komen is dat het meer aandacht nodig heeft.
Uiteindelijk zou ik (en velen met mij) zien dat er een wetswijziging zou komen in de ziektewet procedure. Maar het begint echt met bewustwording!
Het Nederlands Kanker Collectief heeft onlangs een nieuwe kanker agenda gepresenteerd. Hierin wordt veel aandacht gevraagd voor Werk en Kanker
HOE KAN IK HELPEN?
Lezingen en workshops die gericht zijn op het omgaan met kanker op de werkvloer zorgen voor meer bewustwording. Ik bied daarmee handvatten voor collega’s en werkgevers om de juiste ondersteuning te bieden, begrip te vergroten en de werkomgeving aan te passen aan de behoeften van werknemers die kanker hebben of herstellende zijn.
Een groot onderdeel van het fijn vinden in een werksituatie is een goede samenwerking. Bijna iedereen heeft te maken met collega’s en leidinggevenden.
Weten wat er bij iemand speelt die kanker heeft of er herstellende van is, is dan het begin. Maar ook andersom. Heeft een collega moeite met de openheid? Waarom? Wat zit daar achter? Of is er onbegrip voor de toch vaak onzichtbare klachten?
Voor de kanker patiënt is begrip cruciaal om goed te kunnen herstellen. Stress om reacties van collega’s of onbegrip helpt dan zeker niet en doet de algehele werksfeer en samenwerking vaak niet goed. Daarbij kan het het herstel van de kanker patiënt echt in de weg zitten.
Meer kennis gaat echt het verschil maken voor de hele werkvloer hierin!
WAT KAN IK VOOR JE DOEN?
KENNIS
Ik geef je meer kennis over autisme, ADHD of kanker. Feiten zijn hierin heel belangrijk.
INTERPRETATIE
Hoe interpreteer je nou de feiten met het gedrag op de werkvloer?
GESPREK
We gaan met zijn allen in gesprek over het onderwerp. Wat is je ervaring?
GEVOLGEN
Wat zijn de gevolgen van een diagnose op de werkvloer? Wie en wat beïnvloed dit? En waarom?
CONCLUSIE
Welke conclusie kun je trekken en wat kun je daarmee doen? Moeten we hier iets mee doen?
VERDIEPING
Heb je verdieping nodig en welke verdieping is dan helpend?
MOET IK DAN ALTIJD REKENING HOUDEN MET…?
Ja en nee.
Ja, omdat als je herstellend van kanker bent, je niet meer de persoon bent die je was voor die tijd. En dat zorgt voor beperkingen en zorgen. Daar kun je als collega of leidinggevende niet omheen!
En nee, omdat ik het als een vanzelfsprekendheid wil zien. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat we erkennen dat de kanker patiënt misschien andere behoeftes heeft of niet meer kan wat diegene voorheen kon. Want immers 1 op de 2 mensen krijgt een vorm van kanker in zijn leven. En daar is bewustwording voor nodig. En bewustwording krijg je door meer kennis. Meer kennis over de behandelingen, maar ook over de gevolgen!
WAT ZEI JE NOU OVER EEN WETSWIJZIGING?
Ja, dank je wel dat je dit nog even aanstipt! Ik vind dat er een wetswijziging moet komen.
En daar heb ik heel veel hulp bij nodig. Allereerst mijn visie.
Als zwangere dame heb je binnen het werkende leven een aantal voordelen (nog niet genoeg, maar dat is een andere tak van sport). Een daarvan is dat als je ziek wordt tijdens je zwangerschap en het is zwangerschaps gerelateerd (denk aan een blaasontsteking, bekkenklachten en ernstige vermoeidheid), dan kun je de ziektewet in. No questions asked, het UWV neemt tijdelijk de betaling van (een deel van) jouw loon over en de werkgever hoeft er niks bij in te schieten. Mooi toch?
Zo’n soort constructie zie ik ook voor kanker patiënten. Allereerst komt het 2de spoor te snel. Een gemiddelde behandeling en herstel duurt zo’n 1,5 jaar. Na 1 jaar komt het 2de spoor al in zicht. Dit brengt vaak veel stress met zich mee. Als dit een jaar later zou zijn, dan is de kans op een succesvol terug keren van de kanker patiënt vele malen groter.
Als tweede optie zouden de ziekte-uren in dat 2de jaar ook door het UWV (gedeeltelijk) vergoed kunnen worden aan de werkgever. Dit zodat de werkgever niet een jaar langer aan hoge kosten vast zit. Ook dit vergroot de kans op succesvol volledige terugkeer.
Dit alles lijkt veel geld te kosten, maar zal uiteindelijk meer besparen.
Ik heb hier ingangen en tijd en relaties en weet ik wat al niet meer voor nodig. Denk jij mij een stapje verder te kunnen helpen? Laat het mij dan ook vooral weten!
